Nowszy model

Film/dramat obyczajowy/2009

Obsada: Sandy – Catherina Zeta-Jones, Frank Jr – Jake Cherry, Sadie – Kelly Gould, Aram Finklestein – Justin Bartha, Roberta – Joanna Gleason, Laura – Lynn Whitfield, Daphne – Kate Jenning Grant, Cinnamon – Samantha Ivers, Kelner – Steve Antonucci.
Reżyseria i scenariusz: Bart Freundlich
Uwaga: poniżej znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Fabuła: Rozpoczyna się dość tragicznie dla związku małżeńskiego czterdziestoletniej Sandy. Przegląda ona bowiem film z urodzin syna Franka Jr i dostrzega zdradzającego ją w kuchni męża. Zabiera dzieci i wyprowadza się z domu, jedzie do Nowego Jorku.
Symultanicznie obserwujemy rodzinę Finklesteinów, w której główny bohater akcji Aram przeżywa ciężkie chwile. Jest to dwudziestopięcioletni mężczyzna po studiach. Właśnie odeszła od niego żona, oświadczając, że go nie kocha i wyszła za niego tylko po to, aby uzyskać zieloną kartę stałego pobytu w USA. Aram przeżywa to bardzo i jest zagubiony. Rodzice doradzają mu różne wersje zachowania, do oficjalnego rozwodu włącznie, ale on waha się. Rozpoczyna pracę w małej kawiarence. Jej właściciel wynajmuje też mieszkania i do tej kawiarenki trafia Sandy ze swoimi dziećmi, szuka mieszkania do wynajęcia.

Sandy odkrywa prawdę

Aram poszukuje dodatkowej pracy i znajduje ją w klubie jogi. Przebrany w dość obszerne i

Sandy z koleżanka

„bezpieczne ubranie” dorabia jako „worek treningowy” na sali gimnastycznej. Zapracowane i trenujące tam kobiety, wyładowują na nim swoje życiowe stresy. Tak się złożyło, że jest wśród nich także Sandy z dziećmi. Zgłasza się na ochotnika do pierwszych akcji przeciwko potencjalnemu napastnikowi i bije dotkliwie Arama. Później przychodzi do kawiarenki, aby go przeprosić. Jego kolega kelner zażartował, patrząc na piękną Sandy, że mogą służą pomocą jako baby siter.

Sandy dostaje pracę w wielkiej stacji TV o profilu sportowym. Na rozmowę kwalifikacyjną z

Aram jako worek

pracodawcą przynosi swoje segregatory. Ma w nich sporządzone przez siebie statystyki meczy i innych wydarzeń sportowych za ostatnie lata. Łączyła swój zapał kibica z rzetelną pracą statystyka, kocha sport i samodzielnie opracowała wiele ciekawych ligowych spotkań, a także wydarzeń sportowych. Dostaje tę pracę. W rozmowie z przyjaciółką Laurą wyznaje, że brakuje jej tylko kontaktów z mężczyznami. Ta namawia ją na randkę z kręglarzem, z którym i ona miała przelotny romans. Sandy zgadza się, ale ma problem, z kim zostawić dzieci. Przypomina sobie ofertę kelnera z kawiarenki i przychodzi do niej, aby zaproponować Aramowi pracę opiekuna. Mężczyzna zgadza się na to i potem bardzo zaprzyjaźnia z Frankiem Jr i Sadie. Przez cały film zastępuje im ojca, czym wzbudza zachwyt Sandy.

Randka z kręglarzem nie wyszła najlepiej, ponieważ on miał problemy gastryczne i nie był higieniczny. Sandy wróciła jednak do domu zaprawiona alkoholem i kolejnego dnia nie potrafiła wstać do pracy.

Rodzina Arama

Mimo wszystko to był dla niej dobry dzień, ponieważ jej szefowa poprosiła ją na rozmowę, proponując awans na asystentkę. Następne randki nie dawały jej satysfakcji, poznawani mężczyźni nie zrobili pozytywnego –

Rozmowa z mężem

żadnego wrażenia. Któregoś dnia przyniosła Aramowi dwa bilety na mecz bokserski, a ten zaproponował jej wspólne wyjście, gdyż dzieci miały spędzić weekend ze swoim ojcem. Sandy i Aram bardzo dobrze bawili się w hali bokserskiej, Sandy kipiała energią i przeżywała walkę. Z kolei jeden z bokserów przeleciał przez liny ringu i nieco poturbował Arama. Sand musiała pomóc mu iść i położyła go na kanapie w pokoju, gdy do domu wróciły dzieci z ojcem. Mąż zrobił jej scenę zazdrości o Arama i bardzo prosił, aby wróciła do niego. Wówczas to Sandy przy pomocy Arama powiedziała prawdę o mężu, prosto mu w oczy – Aram znał tę prawdę z maty: gdy na

Poranek po randce

treningu jogi wyładowywała na nim właśnie swoją agresję do męża, bardzo nieobecnemu tam mężowi ubliżając.
Przełomem w ich wzajemnych relacjach stało się wyjście do teatru na zaproszenie kolegi Arama. Po nim poszli do pubu zabawić się. Aram spotkał tam swoją byłą żonę, która przepraszała go za wszystko, lecz on nie chciał jej już słuchać, był zajęty Sandy. Po powrocie do domu kochali się, na czym nakrył ich Frank Jr. To było ich pierwsze zbliżenie, a po nim kolejne. Zakochali się w sobie. Sandy opowiadała o nim swoim znajomym, razem się spotkali nawet klubie na obiedzie. Aram potrafił znaleźć się w każdej sytuacji, bo był człowiekiem bardzo wrażliwym i ugodowym. Zdobył sobie miłość nie tylko Sandy ale też jej dzieci. Aż któregoś dnia Sandy zauważyła w pracy, że spóźnia się jej okres i powiększył biust. Kolejnego ranka poinformowała Arama o tym, że jest w ciąży. Bardzo się ucieszył. Razem poszli do ginekologa. To nie była ciąża.

Walka bokserska

Rozmowa po wizycie u ginekologa zmusiła Sandy do rewizji swoich uczuć. Powiedziała Aramaowi, iż najlepiej będzie, gdy się rozstaną, ponieważ on jest dla niej za młody, nie zna jeszcze świata i życia, nie powinien niszczyć sobie życia. Nie przekonała go tym, ale musiał uszanować jej zdanie i wolę. Pożegnał się z dziećmi, mówiąc, iż wyjeżdża za granicę i nie będzie go dość długo, aby nie tęskniły. Rzeczywiście Aram rzuca się w wir pracy. Przede wszystkim znajduje zatrudnienie. Wcześniej chodził na rozmowy kwalifikacyjne tylko dlatego, że życzyli tego sobie rodzice, byli bardzo opiekuńczy i chcieli dla syna jak najlepiej. Nowa praca postawiła przed nim nowe wyzwania. Widzimy go w różnych miejscach świata, gdzie jeździ prawdopodobnie z misjami humanitarnymi. Trwa to około pięciu lat. W tym czasie Sandy robiła karierę jako redaktorka sportowa, a później zajęła miejsce swojej szefowej, która z kolei otrzymała prowadzić program autorski.

Któregoś dnia Sandy z dziećmi i byłą szefową wybrali się do restauracji na uroczysty obiad związany z awansem. Gdy Sandy szła do toalety, spotkała Arama. Stali przez chwilę i rozmawiali ze sobą, do Arama podszedł mały chłopiec, był to jego adoptowany gdzieś w Azji syn. Sandy zaprosiła ich do swojego stołu. Wszyscy serdecznie przywitali się ze sobą. Jedli razem obiad, a Sandy i Aram trzymali się pod stołem za ręce. Najwyraźniej teraz już los połączył ich na zawsze.

Recenzja

To nie jest komedia romantyczna. Generalnie angielski tytuł „The rebound” oznacza „odskok” czy też „chwilę

Po randce a Aramem

słabości”. Być może polscy dystrybutorzy skojarzyli treść filmu z piosenką Kasi Klich „Lepszy model”, w którym śpiewa o potrzebie zmiany swojego partnera na nowszy, lepszy model. To określenie jest być może dowcipne, lecz zawiera w sobie element cynizmu, ponieważ czyni z człowieka przedmiot typu: telewizor, pralka itp. Dlatego też tłumaczenie lub tytuł „Nowszy model” jest nie na miejscu, zawiera podtekst i sugeruje, że Sandy to bohaterka wyrachowana i cyniczna, a tak nie jest. Treść filmu nie kwalifikuje go do kategorii „komedia romantyczna”, ponieważ scen i dialogów komediowych tutaj jak na lekarstwo. Jest to raczej dramat obyczajowy, ale dramat sprzedaje się gorzej niż komedia.

„The rebound” to film obyczajowy o poszukiwaniu miłości i łamaniu barier, konwenansów. Utarło się twierdzenie, iż wiek odgrywa bardzo dużą rolę w stosunkach małżeńskich. Potocznie uważa się za najlepszy wariant, gdy mężczyzna jest starszy od kobiety kilka lub kilkanaście lat. Sandy łamie te konwenanse, to ona jest starsza o 15 lat od Arama. Ten bohater także łamie pewne społeczne tendencje dotyczące

Na kręglach

młodości. W momencie rozstania partnerka zarzuca mu, że 25 lat to za mało, aby zrozumieć pewne sprawy – oskarża go o niedojrzałość. Mówi się, że mężczyzna tak naprawdę dopiero po trzydziestce potrafi obiektywnie patrzeć na siebie i świat, wcześniej jest niedojrzały i skłonny do niestałości w związkach. Aram odwrotnie, jest bardzo czuły, wrażliwy i czuje potrzebę bycia, życia w swojej rodzinie. Dzieci Sandy w krótkim czasie zaczyna traktować jak swoje własne, chociaż nie ma takich doświadczeń. Na pytanie, dlaczego nie chce się rozwieść, odpowiada, że żal mu żony, która mogłaby zostać po rozwodzie deportowana. W ten sposób poznajemy go jako człowieka odpowiedzialnego i chyba w pełni dojrzałego. Po pięciu latach od rozstania nadal kocha Sandy, a ona jego, mimo upływu czasu i nieobecności w życiu partnera, oni nadal są razem. To bardzo optymistyczny film, łamiący kilka stereotypów i godny polecenia. Pokazuje sposób patrzenia na świat przez pryzmat kobiety oszukanej, daje nadzieje i pozwala patrzeć z uśmiechem w przyszłość. Z kolei mężczyznom podpowiada, aby zechcieli szybciej dojrzewać, aby dłużej cieszyć się życiem i dostrzec wartości drzemiące w kobietach, poza ich urodą.

Po latach

Film eksponuje urodę i życie Sandy. Mimo że jest to czterdziestoletnia kobieta, to jej macierzyństwo odbiega od obrazu matki z „Motherhood”, w którym w rolę matki wcieliła się Uma Thurman. Generalnie mówi się, iż po czterdziestce kobietom trudno znaleźć partnera. Sandy jednak koncentruje się właśnie na tym, zapominając zupełnie o dzieciach. Nie widzimy jej zajmującej edukacją Franka i Sadie. Potrafi nawet „zaszaleć” i zupełnie zapomnieć o świecie. To wzbudza pewne podejrzenia, jakoby film miał pocieszać rozwiedzione panie, że jeszcze w życiu nie wszystko stracone, gdy mąż znajdzie sobie młodszą…, więc i rozwiedziona żona też może sobie znaleźć „nowszy model”. Takie uproszczenie fabuły spłycałoby temat filmu.