Młodość wraz z sukcesami i porażkami jest odczuwana tym intensywniej, jeśli młody człowiek ma wsparcie środowiska rówieśników. Razem z nimi cieszy się lub ma komu się pożalić. Jeśli więc nagle zamienia się w sobka stroniącego od świata, to sygnał, że trzeba interweniować. Może nawet przestać chodzić do szkoły – bierze, żyje w swoim świecie i nic więcej nie jest mu „do szczęścia” potrzebne.

3. Izolacja, strach i agresja

Żyjąc w ciągłym strachu przed dorosłymi i konsekwencjami brania, a często też handlowania narkotykami, narkoman potrafi mieć co najmniej dwie twarze.

Agresja wobec słabszych fizycznie to próba kontaktu ze światem utraconym lub przymus poszukiwania pieniędzy.

Dla nauczycieli, urzędników, lekarzy itd. potrafi być uprzejmy i powściągliwy. Inaczej zachowuje się w towarzystwie rówieśników: jest agresywny wobec teoretycznie słabszych fizycznie (druga twarz) a jeszcze inaczej zachowuje się wobec rodziców (trzecia twarz).