W zestawieniach maturalnych dostrzegamy hipokryzję systemu edukacyjnego, który każe wystawiać oceny na świadectwach ukończenia liceum lub technikum z przedmiotów maturalnych z uwzględnieniem pracy ucznia przez cały cykl kształcenia.

Zatem mimo iż w klasie maturalnej uczeń uzyskał ocenę dobrą, może otrzymać od nauczyciela piątkę, ponieważ w poprzednich latach miał piątki i to się zsumowało – doceniono ucznia, brawo! Ocena za pracę przez trzy lub cztery lata może zostać podważona przez słabsze wyniki maturalne – jeden zły czy gorszy dzień.

3. Rozdwojenie systemu

Zadania: realizować program – warunek ukończenia klasy, przygotować się do matury – warunek studiowania, przygotowanie do egzaminów zawodowych – zdobycie kwalifikacji.

Ukończenie szkoły a zdawalność matury to dwa różne cele pedagogiczne i łączenie ich ze sobą szkodzi zarówno jednemu jak i drugiemu. Na tym polega rozdwojenie systemu.

Śmiało można twierdzić, że dla uczniów dobrych podejście do egzaminów maturalnych jest lub bywa formalnością, etapem w drodze na uczelnię. Jednak dla ucznia technikum, który ma priorytety rozłożone inaczej, matura już nie jawi się jako etap na drodze do dalszego kształcenia, dla niego ważne są egzaminy zawodowe i zakończenie szkoły.

Dla uczniów słabszych, a stanowią oni większość, matura też nie jest najważniejsza, ponieważ nie wpływa na wybór kariery zawodowej. Zatem koncentrowanie ich uwagi na problemach maturalnych w ciągu edukacji w klasie maturalnej to dekoncentracja czy manipulacja, totalne rozdwojenie jaźni systemu. Powszechnym szkolnym zjawiskiem w technikach jest dzielenie klas maturalnych na dwie grupy, zdających maturę i niezdających. Ta druga, rosnąca z roku na rok, grupa uczniów ogranicza się do hospitowania zajęć.

Szkoła nie powinna koncentrować się na zdawaniu matury, ale na realizowaniu programu nauczania. Matura w technikach prowadzi do zjawiska wykluczenia uczniów z działań edukacyjnych.