Green zone – Zielona strefa

Film/political-fi./2010
Obsada: Matt Damon jako Roy Miller, Greg Kinnear jako Clark Poundstone, Amy Ryan jako Lawrie Dayne, Martin Brown jako Brendan Gleeson, Jason Isaacs jako Major Briggs, Khalid Abdalla jako Freddy i inni.
Reżyseria: Paul Greengrass
Scenariusz: Brian Helgeland na podstawie książki Rajiv Chandrasekarana

Jest to kino polityczne z wojną w tle i czytelnym od początku zakończeniem. Akcja obrazu rozgrywa się w Iraku. Roy Miller jest dowódcą oddziału żołnierzy poszukującej broni masowego rażenia na terenie zajętego kraju. Otrzymuje z wywiadu wojskowego kolejne adresy, a następnie sprawdza ich prawdziwość. W pierwszych scenach widzimy, jak zabezpiecza magazyn, w którym ma znajdować się broń. Sytuacja jest bardzo trudna, gdyż dojście do budynku jest chronione przez snajperów irackich, a cywile plądrują cały teren, nie zważając na ostrzał i toczące się działania wojenne.

Roy Miller podczas akcji

Roy Miller jest człowiekiem odważnym i ostatnim sprawiedliwym. Wypowiada swoje zdanie krytyczne na temat wywiadu na odprawie i nie zyskuje tym przychylności dowódców, a także szefa wywiadu Pentagonu, pracownika dysponującego ogromną władzą. Przekonał się o tym Miller na własnej skórze. Prowadząc akcję poszukiwawczą, skupioną na przekopywaniu ziemi, zainicjował próbę aresztowania utajnionych wyższych oficerów irackiego wywiadu i armii. Posłuchał Frediego – Irakijczyka, a ten wskazał mu dom, gdzie odbywało się właśnie tajne spotkanie. Nie wiadomo jak ta informacja przeciekła do dowództwa wywiadu USA, ale gdy Roy przesłuchiwał pojmanego Irakijczyka, nadleciał zwiad śmigłowców i dosłownie porwano mu więźniów z rąk.

Szef wywiadu Pundstone rządzi Irakiem

Akcja obrazu utrzymana jest w szybkim tempie. Obserwujemy dochodzenie prowadzone przez Millera i co dziwne, współpracę z CIA zamiast z rządem i szefem wywiadu Poundstonem. Domyślał się, iż tak naprawdę Irak nie posiadał broni masowego rażenia. W związku z tym atak Stanów Zjednoczonych na Irak nie mógł być uzasadniony. Tego tabu bronią jak ognia ludzie administracji i media. Poszukiwania dowodów na obronę tezy Millera prowadzą poprzez ściganie generała irackiego Al Rawl oznaczonego w talii kart – najważniejszych poszukiwanych byłych współpracowników Saddama Husajna – jako walet trefl. Poszukuje także odpowiedzi na pytanie, kim jest tajemniczy Magellan, na którego zeznania powoływał się rząd amerykański, formułując zarzuty wobec tyranii rządów Saddama.

Miller z szefem CIA w Iraku Brownem

Film pokazuje sposób myślenia mocarstw prowadzących konkretną politykę w danym regionie świata. Każdy pretekst można wykorzystać jako argument, aby zaatakować słabszego. Można też zmylić wojskowych, odmawiając im prawa do własnych przemyśleń i media, czyli całą opinię publiczną. Prawda jest, okazuje się, towarem do kupienia, jak współpraca z władzą amerykańską. Sejf pełen milionów dolarów na cele przekupywania Irakijczyków do współpracy i koszty tej wojny to także powody kryzysu w Ameryce. Widzowie amerykańscy zatem mają na tym filmie dużo materiału do przemyśleń.

Filmów z akcją osadzoną w Iraku nakręcono już kilka, ale tak obnażającego walkę wywiadów oraz polityków jeszcze nie było. Z pewnością jest to po części skutek kryzysu, jaki dotknął USA, bezrobociem i stosunkiem Amerykanów do wojny w Iraku. W wielu ankietach dowodzący i zwykli żołnierze potwierdzają, iż nie czują się w Iraku dobrze jako najeźdźcy i okupanci. Dopóki jednak istnieje zagrożenie ze strony Iranu, dopóki amerykański przemysł potrzebuje ogromnych ilości taniej ropy z Iraku, dopóty żadna z ujawnionych prawd o przyczynach ataku na Irak nie spowodują ukarania amerykańskich sprawców tej wojny.

Gra aktorska Damona jak zwykle na wysokim poziomie. Męcząca jest obserwacja scen rozgrywanych nocą, pościgu i robionych kamerą z wolnej ręki. Ogólnie jednak film wart polecenia z powodów tematyki. Czy odkrywanie prawdy, to przyzwyczajanie opinii międzynarodowej do myślenia typu: „Nie wszyscy popierają wojnę w Iraku”? Jeśli tak, to film nie zaistnieje na festiwalach i Oscarach. Głównemu odtwórcy przydałby się Oscar, chociażby za narażanie życia na planie Bourne’ów i Millerów.
Ocena za spójność gatunkową i za całość