Film/political-fi./2010
Obsada: Matt Damon jako Roy Miller, Greg Kinnear jako Clark Poundstone, Amy Ryan jako Lawrie Dayne, Martin Brown jako Brendan Gleeson, Jason Isaacs jako Major Briggs, Khalid Abdalla jako Freddy i inni.
Reżyseria: Paul Greengrass
Scenariusz: Brian Helgeland na podstawie książki Rajiv Chandrasekarana
Jest to kino polityczne z wojną w tle i czytelnym od początku zakończeniem. Akcja obrazu rozgrywa się w Iraku. Roy Miller jest dowódcą oddziału żołnierzy poszukującej broni masowego rażenia na terenie zajętego kraju. Otrzymuje z wywiadu wojskowego kolejne adresy, a następnie sprawdza ich prawdziwość. W pierwszych scenach widzimy, jak zabezpiecza magazyn, w którym ma znajdować się broń. Sytuacja jest bardzo trudna, gdyż dojście do budynku jest chronione przez snajperów irackich, a cywile plądrują cały teren, nie zważając na ostrzał i toczące się działania wojenne.
Roy Miller jest człowiekiem odważnym i ostatnim sprawiedliwym. Wypowiada swoje zdanie krytyczne na temat wywiadu na odprawie i nie zyskuje tym przychylności dowódców, a także szefa wywiadu Pentagonu, pracownika dysponującego ogromną władzą. Przekonał się o tym Miller na własnej skórze. Prowadząc akcję poszukiwawczą, skupioną na przekopywaniu ziemi, zainicjował próbę aresztowania utajnionych wyższych oficerów irackiego wywiadu i armii. Posłuchał Frediego – Irakijczyka, a ten wskazał mu dom, gdzie odbywało się właśnie tajne spotkanie. Nie wiadomo jak ta informacja przeciekła do dowództwa wywiadu USA, ale gdy Roy przesłuchiwał pojmanego Irakijczyka, nadleciał zwiad śmigłowców i dosłownie porwano mu więźniów z rąk.
Akcja obrazu utrzymana jest w szybkim tempie. Obserwujemy dochodzenie prowadzone przez Millera i co dziwne, współpracę z CIA zamiast z rządem i szefem wywiadu Poundstonem. Domyślał się, iż tak naprawdę Irak nie posiadał broni masowego rażenia. W związku z tym atak Stanów Zjednoczonych na Irak nie mógł być uzasadniony. Tego tabu bronią jak ognia ludzie administracji i media. Poszukiwania dowodów na obronę tezy Millera prowadzą poprzez ściganie generała irackiego Al Rawl oznaczonego w talii kart – najważniejszych poszukiwanych byłych współpracowników Saddama Husajna – jako walet trefl. Poszukuje także odpowiedzi na pytanie, kim jest tajemniczy Magellan, na którego zeznania powoływał się rząd amerykański, formułując zarzuty wobec tyranii rządów Saddama.
Film pokazuje sposób myślenia mocarstw prowadzących konkretną politykę w danym regionie świata. Każdy pretekst można wykorzystać jako argument, aby zaatakować słabszego. Można też zmylić wojskowych, odmawiając im prawa do własnych przemyśleń i media, czyli całą opinię publiczną. Prawda jest, okazuje się, towarem do kupienia, jak współpraca z władzą amerykańską. Sejf pełen milionów dolarów na cele przekupywania Irakijczyków do współpracy i koszty tej wojny to także powody kryzysu w Ameryce. Widzowie amerykańscy zatem mają na tym filmie dużo materiału do przemyśleń.
Filmów z akcją osadzoną w Iraku nakręcono już kilka, ale tak obnażającego walkę wywiadów oraz polityków jeszcze nie było. Z pewnością jest to po części skutek kryzysu, jaki dotknął USA, bezrobociem i stosunkiem Amerykanów do wojny w Iraku. W wielu ankietach dowodzący i zwykli żołnierze potwierdzają, iż nie czują się w Iraku dobrze jako najeźdźcy i okupanci. Dopóki jednak istnieje zagrożenie ze strony Iranu, dopóki amerykański przemysł potrzebuje ogromnych ilości taniej ropy z Iraku, dopóty żadna z ujawnionych prawd o przyczynach ataku na Irak nie spowodują ukarania amerykańskich sprawców tej wojny.
Gra aktorska Damona jak zwykle na wysokim poziomie. Męcząca jest obserwacja scen rozgrywanych nocą, pościgu i robionych kamerą z wolnej ręki. Ogólnie jednak film wart polecenia z powodów tematyki. Czy odkrywanie prawdy, to przyzwyczajanie opinii międzynarodowej do myślenia typu: „Nie wszyscy popierają wojnę w Iraku”? Jeśli tak, to film nie zaistnieje na festiwalach i Oscarach. Głównemu odtwórcy przydałby się Oscar, chociażby za narażanie życia na planie Bourne’ów i Millerów.