Draft day – dzień draftu (z ang. nabór, plan, projekt, pobór) to bardzo ważny moment dla zawodowych lig amerykańskich. Zatrudniają one tego dnia graczy z lig amatorskich. Procedura ta dotyczy koszykówki, baseballu i amerykańskiego futbolu. Oczywiście przed tym dniem trwają nieoficjalne pertraktacje klubów ze sportowcami, kandydatami grającymi w zespołach amatorskich. Rozmowy prowadzone są z rodzicami zawodników i z nimi samymi, aby przekonać do pracy w klubach zawodowych. Specjaliści obserwujący ligi amatorskie tworzą statystyki, na podstawie których układane są rankingi najlepszych atakujących, podających, obrońców itp.
W dzień draftu szefowie klubów oficjalnie wybierają zawodników, potwierdzając to angażem i umową z wcześniej „dogadanym” kandydatem, jego rodzicami lub menadżerami.
Akcja dzieła Ivana Reitmana (67, reż.) rozgrywa się w dniu draftu do ligi futbolowej. Kevin Costner (59) wciela się w rolę Sonnyego Weavera Juniora, menedżera drużyny Browns z Cleveland. Partneruje mu Jenifer Garner (42) jako Ali, specjalistka od budżetu klubu. Tworzą razem nieformalny związek partnerski, nieudolnie go ukrywając przed współpracownikami. W każdym razie Ali na początku filmu oznajmia, że jest w ciąży. Dla Sonnyego to wiadomość dość niskiej rangi, bo dotyczy jego życia osobistego, a on koncentruje się na sprawach zawodowych. W dodatku nie pochował jeszcze ojca, byłego trenera Browns, z którego legendą musi się mierzyć.
Draft day – Sonny i Ali
Sonny Weaver Jr. bardzo dobrze rozumie zawiłości rynku zawodników. Ma kontakt z menadżerami innych klubów i decyduje o zatrudnieniu pożądanego dla Browns specjalisty. Może uwzględniać opinie swoich doradców, trenerów formacji i trenera głównego – w tej roli Denis Leary (57), analityków, a także właściciela klubu granego przez Franka Langella (76). Musi też mieć wizję Browns, aby dokonać właściwych „zakupów”.
Brak ostrożności i rozwagi może zniszczyć karierę aktualnie pracujących u niego gwiazd zawodowej ligi, jak też doprowadzić zespół do porażki w sezonie zasadniczym. Sonny i inni menadżerowie mają prawo do negocjacji telefonicznych, składania sobie nawzajem ofert zakupu lub sprzedaży zawodników. Mogą też negocjować kolejność zawierania umów w drafcie przez dany klub w konkretnych latach.
Dawno już Kevin Costner nie prezentował się tak dobrze, jak na planie „Draft day”. Przypomina kreację Brada Pitta z „Moneyball” (2011), genialnego menadżera Oakland Athletics Billy’ego Beane’a, który wprowadził do świata sportu zawodowego statystykę i nowy sposób myślenia. Podobnie Sonny Weaver Jr. jest wizjonerem i potrafi zestawiać fakty z życia prywatnego graczy z zawodowym.
Zastanawia się na przykład nad tym, dlaczego na urodzinach zawodnika nie było żadnego kolegi z drużyny? Czy ten fakt może mieć wpływ na jakość gry całego zespołu w przyszłości? Podczas draftu ważna jest strategia i znajomość psychologii, bo wiele można zyskać, ale też dużo stracić. Sonny chce wziąć dla swojej drużyny najlepszego zawodnika atakującego za cenę rezygnacji z możliwości wyboru pierwszego zawodnika draftu przez kolejne trzy lata na rzecz innego klubu.
Draft day – trener, właściciem, menadżer
Każda słowna oferta i decyzja podejmowana przez głównego bohatera ma moc prawną i może zaważyć nie tylko na jego karierze. To wielka odpowiedzialność za drużynę, poszczególnych graczy i ich rodziny, ale też za kibiców i rozwój sportu w danym mieście czy regionie. Z tego powodu obserwujemy zachowanie się Sonny’ego i jego decyzje niemal z zapartym tchem.
Film trzyma w napięciu nie tylko tych widzów, którzy są zainteresowani tematyką sportu, ale też tych zainteresowanych zarządzaniem i ekonomią przedsiębiorstw. Ali i pozostałe postacie kobiece w filmie dobrze uzupełniają twardy męski świat negocjacji, podchodów i walki o przyszłość drużyny (firmy, marki). Ellen Burstyn (81) grająca rolę matki Sonny’ego mówi mu po drafcie znamienne słowa: „Twój ojciec byłby szczęśliwy, trenując taką drużynę” – i dla niego jest to największa pochwała, ponieważ tak naprawdę pierwszy raz może decydować samodzielnie o kształcie drużyny.
PS. Polski tytuł „Ostatni gwizdek” oddaje całą atmosferę i istotę dzieła… „Wirujący seks”… Geniusz to wymyślił?
